In het bezette Parijs van de jaren veertig begon Jean Dubuffet een progressieve visie op kunst te verdedigen; een die klassieke noties van schoonheid verwierp ten gunste van een meer viscerale esthetiek. Met een baanbrekende benadering van materialiteit en techniek, mengde de kunstenaar verf op verschillende manieren met zand, glas, teer, kolengruis en touw. Tegelijkertijd begon hij een verzameling Art Brut-werken te verzamelen die buiten de academische traditie van de beeldende kunst waren gemaakt, en bezocht hij vanaf 1945 zelfs psychiatrische afdelingen om werk van patiënten te verzamelen. Dit boek bevat teksten van vooraanstaande geleerden en gaat vergezeld van afbeeldingen die Dubuffets pogingen verhelderen om de artistieke verwachtingen van zijn tijd te overstijgen. De werken zijn gegroepeerd in zes thematische secties die zich richten op specifieke series, van zijn op graffiti geïnspireerde 'Walls' en zijn beruchte portretserie 'People are Much More Beautiful Than They Think' tot het 'Corps de dames', een controversiële serie van 'vrouwelijke' landschappen en zijn antropomorfe sculpturen, 'Little Statues of Precarious Life'. Prachtig geproduceerd, deze viering van het werk van Dubuffet omarmt zijn wereldbeeld dat kunst voor iedereen is, niet alleen voor de elite.